Diese Dissertation stellt die Datenanalyse von Dileptonen in Au+Au Kollisionen bei einer Strahlenergie von 1, 23A GeV mit dem HADES Experiment vor. Sie beginnt mit einem Überblick über die Symmetrien und die thermodynamischen Eigenschaften der QCD. Darauf folgt eine Diskussion der Details des experimentellen Aufbaus, die für das Verständnis der Datenanalyse benötigt werden. Die Analyse der Daten wird im Hauptteil beschrieben und beginnt mit den verwendeten Hilfsmitteln und Techniken. Ein besonderes Augenmerk liegt hierbei auf der Nutzung eines neuronalen Netzwerks für die Leptonenidentifikation. Dessen exzellente Leistung wird in Form der Reinheit der Leptonenauswahl nachgewiesen. Da es nicht möglich ist alle produzierten e+ und e- eines Ereignisses in korrelierte Paare aufzuteilen, muss der kombinatorische Untergrund auf statistischem Wege abgeschätzt werden. Zum Vergleich mit anderen Messungen und theoretischen Vorhersagen muss das gewonnene Signal noch um die Effizienz korrigiert werden. Dies wird zum ersten Mal in HADES durch die Multiplikation des Signals, nach Subtraktion des Untergrunds, mit einem Faktor durchgeführt, der von der gleichen Variable wie das Signal abhängt. Nach diesen Schritten in der Analyse werden die resultierenden Spektren auf ihre physikalischen Aussagen untersucht. Modell-unabhängig sind dabei besonders die Vergleiche zu anderen Experimenten. Die mittlere Temperatur des Dileptonen emittierenden Mediums wird durch einen Fit an das invariante Massenspektrum bestimmt. Der Vergleich mit theoretischen Ergebnissen zeigt deren Konsistenz mit den Daten in verschiedenen Variablen.

Niniejsza rozprawa przedstawia analizę danych eksperymentalnych prowadzącą do utworzenia widm dileptonów w zderzeniach Au+Au przy energii kinetycznej wiązki 1.23A GeV, przeprowadzonych przez eksperyment HADES. We wstępie omówiono podstawowe symetrie i własności termodynamiczne chromodynamiki kwantowej. Po nim następuje opis szczegółów układu detekcyjnego, niezbędnych do zrozumienia analizy danych. Sama analiza jest opisana w głównej części manuskryptu. Opis ten rozpoczyna się od użytych narzędzi, w tym sieci neuronowej przy identyfikacji leptonów z wysoka wydajnością i czystością uzyskanej próbki. Podstawowym problem analizy par e+ e− jest oszacowanie tła kombinatorycznego, które wyznaczone metodami statystycznymi. Uzyskany sygnał powinien być poprawiony na wydajność, aby możliwe było porównanie z innymi pomiarami i z przewidywaniami modeli teoretycznych. Jest to osiągane poprzez przemnożenie rozkładów sygnału pozostałych po odjęciu tła kombinatorycznego przez czynnik korekcyjny zależny od tej samej zmiennej kinematycznej co samo widmo sygnału. Otrzymane w wyniku analizy rozkłady sa badane w celu wyciagnięcia fizycznych wniosków. Średnia temperatura ośrodka emitującego dileptony została uzyskana bezpośrednio z dopasowania rozkładu Boltzmanna to widma masy niezmienniczej. Porównanie przewidywań modelowych do danych eksperymentalnych wykazało, że są one zgodne.